BH-485-DD-1.0 Digitale geleidbaarheidssensor

Geleidbaarheidis een maat voor het vermogen van water om de elektrische stroom te passeren. Dit vermogen is direct gerelateerd aan de concentratie ionen in het water
1. Deze geleidende ionen komen van opgeloste zouten en anorganische materialen zoals alkalis, chloriden, sulfiden en carbonaatverbindingen
2. Verbindingen die oplossen in ionen worden ook wel elektrolyten 40 genoemd. Hoe meer ionen aanwezig zijn, hoe hoger de geleidbaarheid van water. Evenzo, hoe minder ionen in het water zijn, hoe minder geleidend het is. Gedistilleerd of gedeïoniseerd water kan als een isolator werken vanwege de zeer lage (zo niet verwaarloosbare) geleidbaarheidswaarde
3. Zeewater daarentegen heeft een zeer hoge geleidbaarheid.

Ionen uitvoeren elektriciteit vanwege hun positieve en negatieve ladingen
Wanneer elektrolyten oplossen in water, splitsten ze op in positief geladen (kation) en negatief geladen (anion) deeltjes. Terwijl de opgeloste stoffen zich in water splitsen, blijven de concentraties van elke positieve en negatieve lading gelijk. Dit betekent dat hoewel de geleidbaarheid van water toeneemt met toegevoegde ionen, deze elektrisch neutraal blijft

Geleidbaarheid/weerstandis een veelgebruikte analytische parameter voor analyse van waterzuiverheid, monitoring van omgekeerde osmose, reinigingsprocedures, controle van chemische processen en in industrieel afvalwater. Betrouwbare resultaten voor deze gevarieerde toepassingen zijn afhankelijk van het kiezen van de juiste geleidbaarheidssensor. Onze gratis gids is een uitgebreide referentie- en trainingstool op basis van decennia van industriële leiderschap in deze meting.

Geleidbaarheid is het vermogen van een materiaal om elektrische stroom te leiden. Het principe waarmee instrumenten de geleidbaarheid meet, is eenvoudig - twee platen worden in het monster geplaatst, een potentieel wordt over de platen toegepast (normaal gesproken een sinusgolfspanning) en de stroom die door de oplossing gaat, wordt gemeten.